-Τοποθέτησε μου, λοιπόν, για χάρη του διαλόγου, μέσα στις ψυχές μας κέρινο εκμαγείο, στον έναν μεγαλύτερο, στον άλλο μικρότερο, στον έναν από καθαρότερο κερί, στον άλλο από λιγότερο καθαρό και σκληρότερο, σε μερικούς πιο μαλακό και μερικούς κανονικό.
-Τοποθετώ.
-Ας πούμε πως είναι δώρο της μητέρας των Μουσών, της Μνημοσύνης, και πως πάνω σε τούτο αποτυπώνεται ό,τι θελήσουμε να απομνημονεύσουμε απ' όσα τυχόν δούμε ή ακούσουμε ή καταλαβαίνουμε οι ίδιοι, προσφέροντας ότι αντιλαμβανόμαστε ή εννοούμε, σαν να αφήναμε πάνω του αποτύπωμα δαχτυλιδιού. Όποιο λοιπόν αποτυπωθεί το απομνημονεύομε και το γνωρίζουμε όσο διατηρείται η εικόνα του. Όποιο τυχόν σβήσει ή δεν σταθεί δυνατό να αποτυπωθεί, το λησμονούμε και δεν το γνωρίζουμε.
-Τοποθετώ.
-Ας πούμε πως είναι δώρο της μητέρας των Μουσών, της Μνημοσύνης, και πως πάνω σε τούτο αποτυπώνεται ό,τι θελήσουμε να απομνημονεύσουμε απ' όσα τυχόν δούμε ή ακούσουμε ή καταλαβαίνουμε οι ίδιοι, προσφέροντας ότι αντιλαμβανόμαστε ή εννοούμε, σαν να αφήναμε πάνω του αποτύπωμα δαχτυλιδιού. Όποιο λοιπόν αποτυπωθεί το απομνημονεύομε και το γνωρίζουμε όσο διατηρείται η εικόνα του. Όποιο τυχόν σβήσει ή δεν σταθεί δυνατό να αποτυπωθεί, το λησμονούμε και δεν το γνωρίζουμε.
Πλάτων, Θεαίτητος, 191 c-d
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου