Στα ανάκτορα της μνήμης καλώ να προβάλει μπροστά μου ό,τι θέλω Άλλα μου φανερώνονται αμέσως, και άλλα θέλουν το χρόνο τους, σαν να ξετρυπώνουν από βαθύτερα κρησφύγετα Ει ναι άλλα που ορμούν απρόσκλητα στη θέση άλλων και ξεπετάγονται μπροστά μου σαν να μου λένε: "Εμάς δεν θέλεις;". Τοτε, με τα χέρια της καρδιάς τα αποδιώχνω από το πρόσωπο της ανάπλασης μου, μέχρι να διακρίνω πίσω από τις σκιές, την επιθυμητή εικόνα να αναδύεται μέσα από την κρύπτη της. Άλλες αναμνήσεις φτάνουν εύκολα, μπαίνουν πειθαρχημένα στη θέση τους και έρχονται με τη σειρά που τους κάλεσα. Αυτές που εμφανίζονται πρώτες παραχωρούν τη θέση στις επόμενες και έπειτα εξαφανίζονται για να ξαναφανερωθούν όταν θελήσω. Αυτό συμβαίνει όταν αφηγούμαι κατι από μνήμης.


Αγ.Αυγουστίνου, Εξομολογήσεις, Βιβλίο Χ